Başlık kafanızda (?) mi yarattı? Haklısınız, ben de yan yana yadırgamadım değil...

 Şu sıra can sıkıntısından fazla takip ediyor bulunduğum "sosyal medya", gazetelerdeki okuyucu yorumları, sözlük- benzer platformlarda bulunan ve kafamda duracağına, burada dırdırım olsun dediğim iki konum var. Okumak ve dırdırımı çekmek isteyenler yazının devamına buyursunlar...
Yapım gereği birisinin ölmüş oluşuna yoğun bir şekilde üzülürüm. Ölüm doğal bir döngüdür, kabul. Fakat genel olarak insanlar kayıplara istemdışı empati kurarlar ve üzülürler diye düşünüyorum. Yanılıyor muyum, olabilir.. Ama böyle paylaşımcı olduğumuza inanmak hoşuma gidiyor. 

  Neyse, sataşma amacı gütmeden belirtiyorum ki: Steve Jobs'un hastalığı döneminde ve arkasından gelen ölümüne üzülenlerden biriyim. 
Onunla hiçbir alakası-çıkarı olmayan insanların "neden" üzülüyor olduklarına anlam veremeyen kişilere saygı duyuyorum. Saçma bulan kişilere ise anlatmaya çalışmak gibi  boş bir uğraş içerisine girmek istemiyorum. 

 Neden üzüldüğümüzü; böyle bir insanın kaybının ne hissettirdiğini; onun, "yarattığı elmavari eğlence-lüks kullanım aracı olarak görülen bir aletten" ötürü değil, dehası ve kapasitesinden dolayı hayranlık duyulan biri olduğunu anlamamış olan birine anlatmayı istemiyorum. Bu konudaki aksi görüşlere karışmamakla beraber,  bencilce dinlemeyi de reddediyorum. 

 Gündem haberi olmasından ve popülerliğinden ötürü ülkemizde yapılan RIP iletileri ve "yıkıldık" mesajları birçok kişiye abartı geliyor. Evet, bence de abartı. 
Ama hakikaten üzücü bir kayıp olduğuna inanan kişiler de yok değil, oldukça varlar. O yüzden sağduyulu yaklaşmalı.

 Bir diğer dırdırım ise kısa, net ve yine kendimce tartışmaya kapalı:

Başbakanın vefat eden annesiyle ilgili yapılan, başbakana laf sokma amacı taşıyıp, ölüme dair hiçbir maneviyat taşımayan çirkin söylemleri çok zamansız, seviyesiz ve de yersiz buluyorum. 

Çok mu ters bize başbakanın yaptıkları? Ohoo, o kimlere neler neler mi dedi?
Evet mi? 
Bu yüzden her hareketimiz mazur mu görülmeli?
Peki, şöyle devam edeyim:
İstediğimiz kadar ideolojimiz uymasın, istediğimiz kadar haz etmeyelim. Birazcık insansak böyle durumlarda seviye,  saygı çıtasını arttırmalıyız. 
Olmadı mı? O zaman normal seviyede tutabilmeyi başarmalıyız.
Beceremiyorsak, illa ölümüyle ilgili rahmet ya da yorum yazmamız şart değil.
Çekelim  klavyeden parmaklarımızı, bu konu hakkında da konuşmamış olalım ne var?

 İnanın ki soğutuyor böyle şeyler beni insanlardan.
Ne saçma, ne gereksiz bir laf sokma kalıbıdır ölen bir annenin kullanılması.
Nasıl bir "çelik ayna" seviyesidir.
Ülkem evladına bir kez daha hayret ettim doğrusu!

 Budur, bitti, rahatladım.