İki Baba

Bir baba var bildiğim; 

Kızının her anında yanında.
Bir gün çocuğunu görememiş olsun, bütün günü  onu özlemek , görmeyi beklemekle geçiyor.
Bir hayat boyu görmemek mi?
Düşüncesi bile ona en ağır küfür oluyor...
O bir baba. O çınar ağacı gibi.
Öyle ki, insan çıplak gözle görüyor onun koca dallarını, heybetini, kuvvetini.
Uzaktan şahit olurken bile kendini güvende hissediyorsun.
Sanıyorsun ki ağacın gölgesindesin, mis gibi bir serinlik vuruyor yüzüne...
Zannetme ki  şeklinden ya da imkanından geliyor büyüklüğü,
sevgisi ve düşkünlüğünden geliyor ağacının özü.

Ve,

Bir baba daha var hiç bilmediğimden dolayı bilebildiğim; 
o ise bir süs bitkisi bile değil.