Ay ışığı vururken
aynama, kaybediyorum tüm ezberleri. Reddediyorum başkalarının yonttuğu
benliğimi. Öğretilenlerden sıyrılıp, doğrularımı ayıklamaya başlıyorum nöronlar
arasında. Ama ben kurcaladıkça dengesi bozuluyor beynimin, sarhoş oluyor, midesi
tutuyor.
Kendimi bulmanın arifesindeyken çömezliğimden sebep dünya dönüyor, beceremiyorum. Çuvallamam yetmezmiş gibi, bir
de halime isyan eden aklım yuları eline almış bana hükmediyor. Hakimiyet
kuramıyorum üzerlerinde. Kontrolümden çıkmak istiyor ideler.
Var olan tüm gücümle durun diyorum ama olmuyor.
Tökezliyorum.
Oysa bu sırada karanlık tarafım içime istifra ediyor,
Dilediğimce konuşabildiğim gibi sevişeceğim de.
Susabildiğim gibi reddedeceğim. Görmenizi istediğimde karşınıza geçip pankart
kaldırabildiğim gibi, yok olmak istediğimde göz kapaklarınızı bizzat ellerimle indireceğim.
Sızıyorum.
ayın hareketleri;
YanıtlaSilmed-cezir
:)
üzme beni...
YanıtlaSil