Sayfalar



Ay ışığı vururken aynama, kaybediyorum tüm ezberleri. Reddediyorum başkalarının yonttuğu benliğimi. Öğretilenlerden sıyrılıp, doğrularımı ayıklamaya başlıyorum nöronlar arasında. Ama ben kurcaladıkça dengesi bozuluyor beynimin, sarhoş oluyor, midesi tutuyor. 
Kendimi bulmanın arifesindeyken çömezliğimden sebep dünya dönüyor, beceremiyorum. Çuvallamam yetmezmiş gibi, bir de halime isyan eden aklım yuları eline almış bana hükmediyor. Hakimiyet kuramıyorum üzerlerinde. Kontrolümden çıkmak istiyor ideler. 
Var olan  tüm gücümle durun diyorum ama olmuyor. 
Tökezliyorum.

Oysa bu sırada karanlık tarafım içime istifra ediyor,

Dilediğimce konuşabildiğim gibi sevişeceğim de. Susabildiğim gibi reddedeceğim. Görmenizi istediğimde karşınıza geçip pankart kaldırabildiğim gibi, yok olmak istediğimde göz kapaklarınızı bizzat ellerimle indireceğim.

Sızıyorum.

2 yorum:

Sen de kelimelerini benimle paylaşabilirsin.

Blogger tarafından desteklenmektedir.