Odamızın kapısına bir çivi çaktım, üzerine de sarımsak astım! 

(Gayrı uzak durmalıydı iblisler...)

01:43
Rüzgar homurdanmaya başladığında ürpermişti içim: "Ayrılığın uğultusu olabilir bu..." Ben de yalnız uyuyacağım bu gece için silahlarımı kuşandım. Yastığımın altında bir bıçakla, gece lambası ışığında dua ediyorum: bildiğim tüm dillerle, bilmediğim bütün dinlerde.
02:09
Belki pazarlık ederiz diye tüm birikimim komidinin üzerinde. Çırçıplak, gözlerim odanın kapısında, nöbette. Neyim var neyim yoksa vazgeçtim: sadece uyumak istiyorum.
03:22
Evin içinde tıkırtılar; kendimi yorganın altına saklansa tüm kötülüklerden korunacak küçük bir kız çocuğu gibi hissediyorum. Oysa hiç de sevimli gelmezdi zatıma bu gardını düşürmüş pozlar...
03:24
Sahi, çocukken daha mı kolaydı korkular? Bir de, büyüdükçe yalnız mı kalır tüm çocuklar? 
03:30
Sarımsaklar kokar... 
03:44
Ay ışığı görülmüyor; husuf var bu gece.  Peki ya ben ne yapacağım olur da bütün ışıklar sönerse?
03:49
Biliyorum... Gözlerim asla kapanmamalı, zira karanlıkta kolay lokmayım.
03:52
(REM)