Sayfalar



Oturtulduk bir sandalyeye, işkence görüyoruz.
Ellerimiz arkadan bağlı, ayaklarımızda prangalar.
Kapatamayalım diye bantladıkları göz kapaklarımız yetmezmiş gibi bir de ağzımıza koca bir çorap tıktılar.

Alay eder gibi zevkle izlettiriyorlar, dinlettiriyorlar, okutturuyorlar.

Öyle ki bu işkenceyle açlık değil,
Susuzluk değil,
Darp değil,
İnsanlık öldürüyor bizi.

Soma bir kez daha yüzümüze vururken işlevsizleştirilişimizi,
Nefes alamıyoruz.

Sonunda tüm millet bir olduk, işkence görüyoruz.


1 yorum:

Sen de kelimelerini benimle paylaşabilirsin.

Blogger tarafından desteklenmektedir.